Gustong gusto kong ispeak out yung mga opinions ko pero alam kong invalid yun especially because im still a child, anong klaseng 11 years old na bata ang may alam? Diba. Di ko naman sinasabi na may mga alam na ako sa mundo and or may mas alam pa ko sa mga nakakatanda sakin, ang ano ko lang kasi why don't they let me speak my opinions about stuffs, like free speech ganun, palibhasa kase mas matatanda sila sakin and they know everything than me. But im not against naman. Atsaka pati na rin yung sa feelings ko. I badly want to vent my feelings to someone that understands me and cares about my situation, yung hindi ako sasabihan ng "Batang bata mo pa mararamdaman mo na yan?". Yan kasi yung mali satin e, everyone thinks na kahit matanda ka lang may alam ka na, but i kinda disagree with that. Kase kung alam mo na lahat you should also know about childhood trauma, andami dami naming family issues to the point na baka maghiwalay na parents namin, todo inom ng papa namin tapos sinisigawan at pinapahiya pa kami sa lahat, and also the fact na noon sinasaktan din ako ng middle sister ko since nung 6 years old ako and up until now na 11. They know nothing about my life kaya bakit parang ini-invalid nyo na feelings ko. I badly want to c't myself kasi pagod na pagod na kong maging bobo, napaka slow learner ko tapos mahiyain pa. Alam kong deserve ko yung pain na yun kasi nga alam ko ganun din yung tingin ng pamilya ko. Talking about childhood trauma, sobrang conscious ko sa katawan ko, imagine living your whole life sinasabihan ka ng mukha kang turon tas ang payat payat mo, dun na nagstart yung pananaw ko sa katawan ko, sobrang self conscious ko na sa katawan ko and i often feel like my ribs are showing and popping out. Sobrang worried ako sa ribs ko, i see it na kapag nakikita yung ribs mo or just yung bones mo ma payat ka na or malnourished, that's what i'm thinking about,kahit alam kong di sya nakikita di ko talaga maiwasang isipin. Atsaka kase kids my age nakikita ng lahat na 'pasad-bois, kunware depressed, pahop on sa trend etc.', without knowing na hindi lahat ganun, some kids do suffer from trauma, and i bet you did too, i bet those adults that bully them do have childhood traumas, pero i agree naman na ang rude tsaka parang tanga yung mga ginagawa lang talaga yun para sa attention but what can i say, social media to na lahat gagawin para lang magmukhang 'famous' and 'cool'. Pero never see us na ganyan lahat, kase andaming naghihrap na mga bata, constantly being @bus3d by their own relative atsaka naghihrap talaga sa buhay, and hindi porket di mo nakikita, hindi na nangyayari and or totoo. Kaya ayun, i just keep my emotions to myself kaysa mag vent online or sa myday ko na ang lungkot ko, i'm just scared kung anong maiisip ng lahat kasi baka sabihan lang nila akong 'papansin' at 'bata ka pa'. I'm so tired hearing those things especially coming from my own abusers, di nila alam sila yung dahilan na nagkaganto ako, atleast nga hindi ako nananakit and they're lucky kase binubuntong ko nalang yung galit ko sakin. Honestly speaking, i don't know kung meron bang matinong mental hospital dito for kids na merong mental health issues kase gusto ko talagang mahiwalay man lang dito and atleast receive a better treatment, kaso pano ako makakapunta don when i can't even afford a therapist or therapy para ma clarify na meron nga akong mental health disorders. Well, ang alam ko lang meron akong social anxiety and minor anger issues, and alam ko merong tawag dun e di ko lang maalala odd yata. Pero siguro hindi naman kase di naman ako nananakit, except na sa sarili ko lol.